SPALANIE WILGOTNEGO DREWNA

WRAZ ZE WZROSTEM WILGOTNOŚCI DREWNA SPADA JEGO WARTOŚĆ OPAŁOWA

Po ścięciu, wilgotność drewna dochodzi do 100% - po sezonowaniu przez jedno lato wartość spada do ok. 40%. W trakcie sezonowania przez następne lata wilgotność spada do ok. 25%. Najniższą wilgotność jaką można uzyskać w naturalnych warunkach sezonowania, pod zadaszeniem, to ok. 8%. Wartość opałowa drewna sezonowanego jest prawie dwukrotnie wyższa niż zaraz po jego ścięciu.

PRZED SPALENIEM NASTĘPUJE „GOTOWANIE” MOKREGO DREWNA, A TYM SAMYM UWOLNIENIE SETKI LOTNYCH ZWIĄZKÓW ORGANICZNYCH

Mokre drewno jest mniej kaloryczne – spala się go nawet trzykrotnie więcej, gdyż część energii pochłaniane jest na odparowanie wody, przez co temperatura spalania jest niższa.

W wyniku tego część gazów nie ulega całkowitemu spaleniu – wytwarza się dużo dymu oraz sadza, która w połączeniu z wilgocią osadza się na ścianach komina. Sadza w połączeniu z wilgocią często tworzy osadzający się na ścianach komina kreozot, czyli tak zwana maź smolista.

EFEKT

Zmniejszona przepustowość komina, obniżona sprawność kominka/kotła, zapchanie, korozja, czy nawet samozapłon komina. 

Równocześnie, spalanie wilgotnej biomasy (drewna) prowadzi do emisji szkodliwych dla zdrowia substancji – przede wszystkim silnie rakotwórczego benzo-α-pirenu, a także pyłów, zwłaszcza tych najmniejszych – a zatem najbardziej szkodliwych (PM<1). Dlatego niedosuszone drewno, spalane w niewłaściwym kotle nie jest paliwem „czystym” („ekologicznym”). 

PAMIĘTAJ! 

Drewno suszone w piecu również szybko paruje, powodując nagromadzenie kreozotu w przewodzie kominowym. 

WARTO PRZECZYTAĆ!

• Wszystko o sezonowaniu drewna