BUDOWA BUFORA

BUDOWA

Ilość potrzebnych przyłączy w buforze ciepła zależy od tego, ile źródeł ciepła i odbiorników zamierzamy w nim połączyć. Podstawowa wersja łącząca kocioł oraz grzejniki i/lub podłogówkę wymaga tak naprawdę pustej beczki z czterema przyłączami (nie licząc odpowietrzenia i spustu wody).

Taki bufor można kupić w każdym sklepie z buforami. Skoczmy od razu na głęboką wodę po przypadek łączący chyba wszystkie możliwe źródła ciepła i sposoby jego odbioru.

Powyższy projekt bufora łączy w sobie następujące źródła ciepła:

• kocioł - dostarcza najgorętszą wodę, dlatego przyłącze zasilania znajduje się u góry, a powrót na dole, aby możliwe było zagrzanie kotłem całej objętości bufora

• solary - wężownica powinna znaleźć się jak najniżej, gdyż kolektory działają tym efektywniej im zimniejszą wodę grzeją. Nietypowy układ wężownicy motywowany jest chęcią zwiększenia jej sprawności. Struga ciepłej wody znad każdego zwoju wężownicy nie omywa tutaj zwojów położonych wyżej (jak to ma miejsce w wężownicach cylindrycznych, przez co efektywność wymiany ciepła wyższych zwojów zostaje upośledzona). Ponadto wężownica solarna nakryta jest ściętym stożkiem z cienkiej (~1mm) czarnej blachy, który kieruje strugę gorącej wody pionowo w górę. Ogranicza to mieszanie gorącej wody z solarów z warstwami pośrednimi.

• grzałka elektryczna - sensownym sposobem na grzanie bufora jest użycie grzałki elektrycznej, najlepiej trójfazowej, uruchamianej w taniej taryfie nocnej. Można z tego zrobić podstawowy sposób ogrzewania, ale grzałka przyda się także jako awaryjny (albo po prostu wygodny) sposób grzania gdy nie ma słońca a nie chce się rozpalać w kotle. Grzałka znajduje się pod wężownicą solarną, więc również będzie korzystać z "lejka".

• pompa ciepła - zasilanie z pompy ciepła nie powinno znajdować się wyżej jak w połowie bufora, ponieważ temperatura wody z pompy ciepła to 35-60st. Dlatego woda z pompy ciepła - zależnie od jej temperatury i stopnia naładowania bufora - raz będzie wędrowała w górę, raz w dół. Stąd taka konstrukcja rozprowadzająca wodę z zasilania pompy ciepła w buforze. Umożliwia ona kierowanie jej zarówno do góry jak i na dół, a przelot przez środek powinien mieć większą średnicę niż "lejek" solarny. W ten sposób strugi ciepłej wody z solarów i z pompy ciepła nie będą się wzajemnie zakłócać.

Odbiornikami ciepła są:

• grzejniki i/lub podłogówka - zasilanie umieszczone jest w najwyższej części zbiornika, natomiast powrót powinien być nieco powyżej lejka solarnego, ponieważ temperatura wody powracającej z grzejników zwykle będzie wyższa niż temperatura dna zbiornika (10-20st.C)

• wężownica CWU - służy do przepływowego grzania ciepłej wody użytkowej. Zasady jej budowy zostaną omówione osobno.

Przyłącza zasilania i powrotu powinny być zakończone wewnątrz bufora kolanami 90 stopni ustawionymi tak, aby woda pobierana i odprowadzana przez źródła ciepła oraz odbiorniki powodowała ruch wirowy całej objętości w jednym kierunku. Takie zachowanie wspomaga uwarstwienie wody w buforze.

Kierunek ruchu wirowego powinien być przeciwny do kierunku ruchu wskazówek zegara. 

KIEDY POTRZEBNA WĘŻOWNICA?

Kiedy tylko się da, należy unikać stosowania wężownic. To niepotrzebny wydatek, problem wykonawczy i kolejny wymiennik, który z natury ma mniejszą efektywność niż bezpośredni przepływ wody.

Wężownica potrzebna jest tylko tam, gdzie dwa układy bezwzględnie muszą być rozdzielone:

• dla grzania CWU

• dla solarów

Kocioł, grzejniki, podłogówkę należy połączyć w jednym układzie. Jeśli grzejniki wymagają układu zamkniętego, to najlepiej cały bufor wraz z kotłem także zamontować w układzie zamkniętym (jeśli kocioł jest do tego fabrycznie przygotowany, z wymaganymi zabezpieczeniami!)

ZASILANIE INSTALACJI GRZEWCZEJ Z BUFORA

Chcąc pobierać ciepło z bufora, trzeba najpierw obniżyć temperaturę wody do wymaganej przez grzejniki czy ogrzewanie podłogowe. Tę funkcję bez problemu spełni trójdrożny zawór mieszający z siłownikiem. Do tego konieczna będzie pompa zapewniająca obieg w instalacji grzewczej.

Zasilanie z bufora daje wyśmienite możliwości regulacji, dlatego najlepiej zastosować tutaj odpowiedni sterownik, który będzie w stanie sterować:

• pracą i wydajnością pomp obiegowych

• temperaturą wody (C.W.U. i C.O.) nastawioną na zaworze termostatycznym

W efekcie da to bardzo dokładną kontrolę nad temperaturą w danych układach, łącznie z możliwością sterowania w danym harmonogramie.

Najlepiej, gdy temperatura potrzebna na grzejnikach do efektywnego grzania jest jak najniższa lub jest kontrolowana przez panel pokojowy. Wydłuża to możliwość korzystania z ciepła zebranego w buforze. Przykładowo grzejniki zasilane wodą o temperaturze 60st.C dość szybko schłodzą cały bufor z 85st.C np. do 40st.C. Wodę o tej temperaturze można dalej tłoczyć w grzejniki, ale ich moc grzewcza będzie już niższa niż przy zasilaniu gorącą wodą.

Dlatego najlepszymi odbiornikami ciepła są grzejniki niskotemperaturowe - jak podłogówka, która osiąga wymaganą moc grzewczą przy bardzo niskiej temperaturze zasilania (do 35st.C). Sprawdzą się także nieco przewymiarowane grzejniki (dobrane pod zasilanie max. 55st.C). Stare grzejniki żeliwne dobrane pod zasilanie 80st.C mogą się okazać za małe, chyba że budynek został w międzyczasie docieplony i teraz te same grzejniki oddają wymaganą moc cieplną daleko poniżej 60st.C.