CO TO JEST EKODESIGN?

ZAŁOŻENIA

Dyrektywa EcoDesign weszła w życie 1 stycznia 2020 roku i dotyczy wszystkich urządzeń grzewczych sprzedawanych na rynku. Określa ona wymagania emisyjno-energetyczne kotłów na paliwa stałe. Zakłada ona, że kocioł powinien zapewniać jak najwyższą sprawność oraz niską emisję szkodliwych związków bez względu na to, czy będzie pracować z mocą pełną, czy częściową.

CO TO JEST ECODESIGN?

EcoDesign to dyrektywa Parlamentu Europejskiego, która dotyczy wymagań energetyczno-emisyjnych między innymi dla kotłów centralnego ogrzewania. Ekoprojekt (bo tak też często nazywa się dyrektywę EcoDesign) określa wymagania w szerszym ujęciu niż podział na klasy i wprowadza pojęcie sezonowej efektywności energetycznej. Sprawność kotła spełniającego wymagania dyrektywy sięga często ponad 90%, co pozwala na dużą oszczędność paliwa. Przykładem takiego kotła jest kocioł 

SEZONOWA EFEKTYWNOŚĆ ENERGETYCZNA

Dyrektywa EcoDesign wprowadza pojęcie sezonowej efektywności energetycznej. Kryterium to w dużym uproszczeniu polega na odjęciu od sprawności kotła jego zapotrzebowania na energię elektryczną. Aby móc obliczyć wartość sezonowej efektywności energetycznej kotła, konieczne jest wyznaczenie wskaźnika sezonowej efektywności energetycznej ogrzewania pomieszczeń w trybie aktywnym. W tym celu potrzebna jest średnia ważona sprawności użytkowej dla mocy obniżonej (częściowej) oraz nominalnej. Jako sprawność użytkową rozumie się stosunek wytworzonego ciepła do poboru energii niezbędnej do jej wytworzenia. Przy czym należy zwrócić uwagę na fakt, iż udział mocy obniżonej (częściowej) stanowi aż 85% całkowitej sprawności (tyczy się kotłów z ręcznym oraz automatycznym podawaniem paliwa). W ostatnim kroku należy pomniejszyć uzyskaną wartość o zużycie energii na własne potrzeby, czyli: sterowanie, silnik wentylatora oraz podajnika itp.

WYMAGANIA WEDŁUG EKOPROJEKTU

Zgodnie z wymaganiami ekoprojektu, poniżej przedstawiono wartości charakterystyczne dla pracy kotłów dotyczące sezonowej efektywności energetycznej emisji spalin.

Sezonowej efektywności energetycznej:

• Dla kotłów o moc do 20 kW nie mniejsza niż 75%,

• Dla kotłów przekraczających moc 20 kW – 77%.

Emisja cząstek stałych (PM):

• Dla kotłów z automatycznym podawaniem paliwa maksymalnie do 40 mg/m3,

• Dla kotłów z ręcznym załadunkiem paliwa maksymalnie do 60 mg/m3.

Emisja organicznych związków gazowych (OGG):

• Dla kotłów z automatycznym podawaniem paliwa do 20 mg/m3,

• Dla kotłów z ręcznym załadunkiem paliwa maksymalnie do 30 mg/m3.

Emisja tlenku węgla (CO):

• Dla kotłów z automatycznym podawaniem paliwa maksymalnie do 500 mg/m3,

• Dla kotłów z ręcznym załadunkiem paliwa maksymalnie do 700 mg/m3.

Emisja tlenków azotu (NOx):

• W przypadku kotłów na biomasę do 200 mg/m3,

• W przypadku kotłów na paliwa kopalne do 350 mg/m3.

PORÓWNANIE WYMAGAŃ EKOPROJEKTU I NORMY PN-EN 303-5:2012

Aby kocioł grzewczy mógł otrzymać certyfikat 5. klasy, wystarczy, że jedynie spełni wymagania normy PN-EN 303-5:2012. Dyrektywa EcoDesign wymaga jednak, aby kocioł zapewnił niską emisję pyłów na mocy obniżonej oraz niską emisje tlenków azotu w całym zakresie mocy. Jest to szczególnie ważne ze względu na fakt, iż przy niższym obciążeniu kotła warunki spalania są znacznie gorsze, co powoduje podwyższoną emisję pyłu i szkodliwych gazów do atmosfery. Zgodnie z wymogami ekoprojektu konieczna jest weryfikacja sezonowej efektywności emisji zanieczyszczeń. Do jej wyznaczenia uwzględnia się 85% wartości emisji przy 30% mocy znamionowej oraz 15% wartości emisji przy znamionowej mocy cieplnej.